Jij bent aan het woord - Karin Wijnands

"Jij bent aan het woord" is de titel van het vertelproject waarbij ik kinderen op school op een andere manier aan het woord wilde laten komen. Dat wil zeggen anders dan in een kringgesprek, een spreek- of boekenbeurt of als ze een vraag van de juf of meester moeten beantwoorden. Een mooie manier om dit te bereiken is het vertellen van een verhaal!

Door te leren een verhaal te interpreteren, je in te leven in het verhaal en het verhaal vervolgens te vertellen, zullen kinderen niet alleen op een andere manier aan het woord komen dan normaal gesproken in een klassikale situatie, maar op die manier zullen zij ook de spreekvaardigheid en woordenschat vergroten. Zij leren om zich op andere manieren uit te drukken en op een creatieve en expressieve wijze om te gaan met (gesproken) taal. Graag wilde ik de kinderen het plezier laten ervaren in het zelf vertellen van verhalen.

Ik heb het project uitgevoerd op een basisschool in de groepen 6 en 6/7. Om te beginnen in beide groepen twee klassikale lessen. Ik heb enkele verhalen verteld en diverse werkvormen aangeboden. Ook de verhaalstructuur werd verkend. Na afloop van de lessen kreeg ik veel enthousiaste reacties van kinderen.

Na de klassikale lessen konden kinderen zich opgeven om zelf te gaan leren vertellen. Twaalf kinderen konden hieraan deelnemen en omdat er veel animo was, is er geloot. Als vast ritueel werd aan het begin van iedere vertelles de Vertelbron aangezet. De werkvormen in de zes vertellessen waren gevarieerd en hadden ten doel om te oefenen met het vertellen, maar ook met onder andere ontspanning, lichaamshouding, ademhaling, intonatie, je kunnen inleven in een verhaal en kennis te maken met verhaalanalyse. Aangezien luisteren naar elkaar soms best moeilijk is, werd ook daar de nodige aandacht aan besteed.

Eén van de meest bijzondere werkvormen vond ik de Kletsverhalen waarbij de kinderen in tweetallen werkten. Op kaartjes met een thema of een verhaaltitel en een aantal steekwoorden vertelde één van de kinderen een verhaal, de ander 'tekende' het verhaal op de rug van de verteller. Hierdoor leerden zij te improviseren en zich los te maken van de directe tekst, bovendien werd zo op speelse wijze geoefend met het vormen van innerlijke beelden. De kinderen vonden het een prettige oefening.

Met een door de kinderen gekozen verhaal werd er volop geoefend om zich voor te bereiden op een Vertelmiddag. Op deze middag vertelden ze het verhaal aan hun klasgenootjes. Het was erg mooi om te zien hoe de kinderen gegroeid waren in het vertellen van verhalen, maar ook in hun zelfvertrouwen. Zij waren die middag aan het woord!

Ik was aangenaam verrast door het enthousiasme en de spontaniteit van de kinderen. Ik kijk met veel voldoening en plezier terug op de uitvoering van het vertelproject.

Enkele reacties van de kinderen:
"Wat jammer dat het nu afgelopen is! Ga je het volgend jaar weer doen?"
"Bij mijn boekenbeurt dacht ik aan 'het hekje' en toen was ik niet meer zenuwachtig!"
"Het was superleuk!" "Ik heb geleerd hoe ik mijn zenuwen weg kan laten."
"Je moet het ook op andere scholen gaan doen!"