Gastblog geschreven door Evi Rosiers
Wat porno kan, doe ik beter! Wat karakteropbouw en plotwending betreft. Ieder zijn talenten.
Enkele jaren geleden begon ik door middel van erotische verhalen mijn eigen seksualiteit weer wakker te schrijven. De verhalen vonden hun weg naar het podium en gaandeweg ontdekte ik er mijn komische stem. In dit blog onthul ik je enkele specifieke do’s en dont’s, want erotisch vertellen is toch een beetje een stiel apart.
Erotisch of vulgair
Toen ik één van mijn verhalen try-outte voor een vriendin, luisterde ze met warme belangstelling tot wanneer ik vertelde dat de vrouw in het verhaal “op mij aanspoelde”. Mijn toehoorder fronste: “Ze ‘squirtte’, of wa?!” Ik: “Hé? NEE! Het was een metafoor.”
Wat erotisch is voor de ene, is misschien plat of vulgair voor de andere. Erotiek is een complex kluwen van aantrekking en afstoting; van veiligheid en overgave. Wanneer je je publiek die wereld binnenloodst, moeten ze je kunnen vertrouwen (of minstens weten wat je plannen met hen zijn.) Vertellen of vrijen? Misschien gelden in casu wel dezelfde richtlijnen…
Weet wat je wilt
Ga na wat je intenties zijn. Wil jij taboes doorbreken? Leuk voor jou, maar is je publiek daar aan toe? In plaats van een sappige scène tussen twee heren te serveren ‘omdat je vindt dat dat moet kunnen’ is het verstandig je intentie zuiver te zetten. Je publiek laten proeven van wat jij zo mooi vindt aan de herenliefde, schept een veiliger kader dan ‘taboes willen doorbreken’. Bovendien ga je met deze intentie je publiek beter observeren. Wanneer zij je verhaal niet lusten, respecteer je hun grens.
Geen content zonder consent
Wanneer een sekspartner in je verhaal dominant is, is hij/zij/die dat nooit zonder consent. Laat hem/haar/die iets zeggen als: "Mag ik?" of: "Als je iets niet wil, zeg je ‘stop’." Een kleine moeite voor de verteller, maar een wereld van verschil voor het publiek. Je hebt hen net gered van een verkrachting.
Non-binair
Plezier verzekerd wanneer je een vrijscène wilt vertellen met een non-binair persoon. Dat wordt al snel een trio.
Eros?
In workshops erotisch schrijven heb ik ervaren dat de grootste vrees is om cliché of plat over te komen. Stel jezelf de vraag: wat betekent de aantrekkingskracht (of vrijpartij) voor een personage? Niemand wil een verhaal over uitgebluste seks. Je wil een inkijk in wat mensen drijft. Het is het loslaten van oordelen; het overwinnen van angst; de versmelting met de geliefde… dat mensen beweegt tot seks. Herinner je je wie Eros’ grote liefde was? Dat was Psyche (en niet Botox).
Wie gaat uit de kleren?
Velen vinden het not-done om erotisch te vertellen vanuit de ik-persoon. Het publiek stelt zich jou in de scène voor. Zo ga je dus ook jezelf een beetje erotiseren. Waarom zou je zoiets overwegen?
De 'ik' heeft voordelen, wanneer wat er aan de binnenkant bij een karakter gebeurt, belangrijker is dan de acties.
Wat trek je aan?
Ik ben er werkelijk nooit op uitgeweest om zelf voor een publiek de drager te zijn van erotische lading. Voordat ik dit soort verhalen vertelde, vond ik mezelf niet eens echt aantrekkelijk. Dat is veranderd. Ik heb geleerd me te kleden in iets waar ik me minstens sensueel in voel. Ik ga nooit meer ‘zomaar’ erotisch vertellen. Zelfs wanneer je kampt met waardeoordelen over jezelf, geloof ik dat je je sensuele energie kan voeden tot wanneer jij er een zelfbewuste, veilige drager van wordt. Dat is eigenlijk een heel mooi proces dat ik echt iedereen toewens.
Humor en erotiek
Sommigen vinden het vreemd dat er zoveel humor in mijn erotische verhalen zit, maar ik kan het me niet meer anders voorstellen. Waar moet je anders naartoe met de spanning die je opbouwt? Verder heeft de lach ook iets helends. In humor vind ik de luchtigheid die ik mis in onze seksualiteitsbeleving. Daarom vind ik het ook niet erg dat de humor het soms overneemt van de erotische spanning. Met of zonder lach, ik denk dat het zinvol is, de energie die je bij een publiek wakker maakt ergens te bestemmen.
Wens je je publiek zoete dromen of nog een prettige verderzetting van de avond? Het is een subtiel verschil, maar in die woorden kun je je vertelling wel neerleggen. Het geeft je ook te denken over je intentie en daar begint tot slot alles mee.
Evi Rosiers is een gepassioneerd verhalenverteller met een eigen stem. Met haar vertelvoorstelling ‘Upperdare Littéraire’ is ze gaandeweg de harten van het theaterpubliek aan het veroveren. Met haar verhalenbureau ZinDerDing maakt ze verhalen en vertelvoorstellingen voor jong en oud.
Meer weten?